Η σημασία της στιγμής.

Δεν υπάρχει μέρα που να μην είναι σημαντική. Δεν υπάρχει στιγμή που να μην είναι σημαντική. Ακριβώς γιατί είναι μοναδική. Αν ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση που επινόησαν οι άνθρωποι για να συνεννοούνται, δε παύει παρόλα αυτά να είναι μια ψευδαίσθηση, που γλιστράει μέσα από τα δάχτυλά μας, όπως ξεγλιστράνε οι κόκκοι τη άμμου. Στις ζωές μας που στροβιλίζονται μέσα σε ένα κυκλώνα υποχρεώσεων, πρέπει, απαιτήσεων, ικανοποίησης προσδοκιών (συνήθως των άλλων, σπάνια των δικών μας) μετράμε τις μέρες μας με χρονολογίες, μήνες, βδομάδες… Σπάνια με μέρες. Ποτέ με στιγμές. Είναι γιατί έχουμε τη ζωή μας δεδομένη. Όπως δεδομένα έχουμε τόσα άλλα πράγματα. Δεδομένες έχουμε τις αισθήσεις μας. Όραση, γεύση, ακοή, όσφρηση, και αφή. 5 αισθήσεις που δεν έχουμε μάθει να απολαμβάνουμε. Να σταθούμε μια στιγμή ακίνητοι. Να αφήσουμε τον εαυτό μας να απολαύσει με την ησυχία του το τοπίο που αντικρίζει. Συνειδητοποιώντας ότι δεν είναι ποτέ το ίδιο. Αλλάζει μέρα με τη μέρα, στιγμή με στιγμή. Αλλιώς φιλτράρεται το φως του ήλιου μέσα από τα φυλλώματα των δέντρων το πρωί, αλλιώς το απόγευμα. Η αντανάκλαση του ήλιου είναι πιο φωτεινή πάνω στο κατάλευκο χιόνι,. Το φως που αντανακλάται στο νερό μπορεί να εγκλωβιστεί μέσα στα μάτια αγαπημένου προσώπου.

Τρώμε το φαγητό μας, βιαστικά και ανόρεχτα, συνήθως για να προλάβουμε για να τελειώσουμε τις δουλειές μας με ανοιχτή την τηλεόραση για να μας κόβει και την όρεξη. Χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τον πλούτο των γεύσεων που υπάρχει στα πιάτα μας. Ένα ακόμα δεδομένο. Κι ενώ γνωρίζουμε ότι εκατομμύρια ανθρώπων δεν ξέρουν τι θα πει φαγητό, δεν εκτιμάμε το στρωμένο τραπέζι. Ούτε τις μικρές πολυτέλειες πχ μια σοκολατίτσα για επιδόρπιο.

Έχεις ακούσει τον ήχο της βροχής; Αλλιώς ακούγεται όταν πέφτει στο χώμα, αλλιώς πάνω σε τσίγκο. Η βροχή τραγουδάει κι έχει πλούσιο ρεπερτόριο. Υπάρχουν μελωδίες που είναι σα να γράφτηκαν από αγγέλους. Κλείνεις τα μάτια και σε ταξιδεύουν εκεί όπου μπορείς να φτάσεις μόνο με την καρδιά. Όπως το κελάηδημα των αηδονιών.

Οι καλύτερες μυρωδιές δεν υπάρχουν μόνο στα μικρά, ακριβά μπουκαλάκια αρωμάτων γνωστών οίκων που πωλούνται πανάκριβα.

Βρίσκονται ολόγυρα και περιμένουν. Τα λουλούδια την άνοιξη. Η μυρωδιά του πεύκου και της θάλασσας, το χώμα μετά τη βροχή, οι σελίδες ενός βιβλίου.

Και δεν υπάρχει απαλότερο πράγμα στην αφή από το δέρμα ενός μωρού. Ούτε καλύτερο φάρμακο από μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη και χάδια γεμάτα τρυφερότητα.

Παίρνουμε τη ζωή μας σα δεδομένη και ανησυχούμε για πράγματα επιφανειακά και ανούσια. Αγωνιζόμαστε να γεμίσουμε το εσωτερικό μας κενό με υλικά αγαθά. (όχι ότι δε χρειάζονται και αυτά) Αλλά η ουσία βρίσκεται αλλού. Κι έρχεται μια στιγμή που η ζωή σου δίνει ένα χαστούκι, (συνήθως με τη μορφή σοβαρής, εν δυνάμει θανατηφόρας ίσως ασθένειας ή ενός ατυχήματος) που γυρνάει το κεφάλι σου 180^Ο. Συνειδητοποιείς ότι τα δεδομένα μπορούν μέσα σε μια στιγμή (είναι απίστευτη το πόσο μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου μια στιγμή) να γίνουν ζητούμενα. Τότε αρχίζεις να επανεξετάζεις τις αρχές σου και τις προτεραιότητές σου. Και μέσα από την αγωνία και τη δοκιμασία έρχεται η κάθαρση, όπως στην αρχαίες τραγωδίες. Κι αυτό που μένει στην ψυχή και στο μυαλό σου, αυτό για το οποίο αξίζει να παλέψεις στη ζωή σου είναι η ουσία των πραγμάτων. Να μετράς το χρόνο με στιγμές (ειδικά αυτές που σου κόβουν την ανάσα) και να μη παίρνεις τίποτα σα δεδομένο. Αντίθετα κάθε μέρα που ξυπνάς να νιώθεις ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχεις. Κάθε μέρα να ξυπνάς και να λες : «Σήμερα είναι μια σημαντική μέρα για να είμαι ζωντανός!» 

17/11/2014